روابط بین عملکرد، سرعت تعرق و طول روزنه در هیبرید‌های ذرت تحت تأثیر سطوح مختلف شوری آب آبیاری

تنش شوری در بسیاری از نقاط جهان عامل مهم محدود‌کنندة رشد و عملکرد محصولات زراعی به‌شمار می‌رود. تولید ارقام مقاوم یا گزینش صفات مطلوب در شرایط تنش یکی از راه‌های مقابله با این مشکل است. در این تحقیق، آزمایشی در گلخانه به‌صورت فاکتوریل انجام و تأثیرات تنش شوری بر طول روزنه‌ها در سطح رویی و زیری برگ، محتوی نسبی آب و سرعت تعرق 7 هیبرید ذرت دانه‌ای (Zea mays L.) بررسی شد. در آزمایش دیگری در شرایط مزرعه به‌صورت کرت‌های خرد‌شده تأثیرات تنش شوری بر عملکرد دانة همان هیبریدها بررسی شد. هر 2 آزمایش در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار، در محل دانشکدة کشاورزی دانشگاه شهید باهنر کرمان، در سال زراعی 1390، انجام شدند. نتایج نشان داد که تنش شوری و تفاوت هیبریدها تأثیرات معنی‌داری بر صفات مذکور داشتند. به‌طور کلی با افزایش سطوح شوری همة صفات مذکور کاهش یافتند. سرعت تعرق و محتوی نسبی آب همبستگی معنی‌داری با عملکرد دانه نشان دادند. همچنین، مقایسة میانگین صفات، برتری هیبرید SC-704 را از لحاظ دارا‌بودن بالا‌ترین میزان محتوی نسبی آب و عملکرد دانه در شرایط شوری نسبت به دیگر هیبریدهای مورد‌مطالعه نشان داد؛ بنابراین، هیبرید SC-704 نسبت به سایر هیبریدها تحمل بیشتری به شوری دارد و به‌عنوان هیبرید مقاوم به تنش شوری معرفی می‌شود.